Οργάνωση Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης (P.L.O):Αραφάτ.

Oι Παλαιστίνιοι: Το who is who των οργανώσεων Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO)
Καντάφι, Αραφάτ, Νάσερ και Σαντάμ Χουσεΐν. Κάποτε ήταν όλοι τους παρίες... Η ψυχολογική κόπωση ενός αδικημένου λαού και η αγωνιώδης ανάγκη του για κάποια -έστω μικρή- εθνική επιτυχία γέννησαν το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, με κυριότερο εκφραστή του αρχικά την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ), μία οργάνωση - ομπρέλα, η οποία διαβεβαίωνε ότι εκπροσωπεί τα 4,5 εκατομμύρια των Παλαιστινίων ανά τον κόσμο (όσους ζούσαν στην Παλαιστίνη πριν από τη δημιουργία του Ισραήλ, το 1948, και τους απογόνους τους).Η ΟΑΠ ιδρύθηκε το 1964 από τον Γιασέρ Αραφάτ, με στόχο να ενώσει τις δεκάδες παλαιστινιακές αντιστασιακές οργανώσεις με έναν κοινό στόχο: τη δημιουργία ενός δημοκρατικού και μη θρησκευτικού παλαιστινιακού κράτους. Η ΟΑΠ, όμως, δεν ήταν ενιαία, αφού εντός της δρούσαν διαφορετικές ομάδες, με διαφορετικές πρακτικές και συχνά διαφορετικούς στόχους. Οι κυριότερες από τις ομάδες αυτές είναι η Φατάχ, το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) και το Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (DFLP). Επίσης, με την ΟΑΠ συνδέονται και διάφορες καθαρά τρομοκρατικές ομάδες, όπως ο Μαύρος Σεπτέμβρης της Φατάχ και η Γενική Διοίκηση της PFLP.Οι συγκρούσεις εντός της ΟΑΠ δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους, με τις διαφορετικές ομάδες να χωρίζονται σε δύο κυρίως παρατάξεις: τους μετριοπαθείς, που ήταν πρόθυμοι να δεχτούν μια λύση μέσα από διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ, και τους ριζοσπάστες, που έθεταν στόχο τους την καταστροφή του ισραηλινού κράτους και την αντικατάστασή του από ένα παλαιστινιακό. Περασμένα, ξεχασμένα... Το 1969 ο Αραφάτ, ηγέτης της Φατάχ, της μεγαλύτερης παλαιστινιακής ομάδας, εξελέγη ηγέτης της ΟΑΠ και ξεκίνησε μια σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον του Ισραήλ από τις βάσεις της οργάνωσης στην Ιορδανία. Όμως, μετά τη σύγκρουση της ΟΑΠ με την κυβέρνηση του βασιλιά Χουσεΐν το 1970 και την ιορδανική εμφύλια διαμάχη που ξέσπασε το 1971, ο Αραφάτ και η οργάνωσή του εκδιώχθηκαν από τη χώρα και εγκαταστάθηκαν στο Λίβανο.Το 1974 ο Αραφάτ τάχθηκε υπέρ του τερματισμού των τρομοκρατικών επιθέσεων σε διεθνή εδάφη και άρχισε να επιδιώκει τη νομιμοποίηση της οργάνωσής του, η οποία θεωρούνταν μία από τις πλέον επικίνδυνες τρομοκρατικές οργανώσεις. Εκείνη τη χρονιά, η ΟΑΠ αναγνωρίστηκε από ταΗνωμένα Έθνη και τους Αραβες ηγέτες ως η μοναδική εκπρόσωπος των Παλαιστινίων και το 1976 έγινε επίσημα μέλος του Αραβικού Συνδέσμου.Οι συνεχιζόμενες επιθέσεις της ΟΑΠ εναντίον του Ισραήλ από τις βάσεις της στο Λίβανο είχαν αποτέλεσμα την ισραηλινή εισβολή στη χώρα το 1982, την εκδίωξη της οργάνωσης από τη Βηρυτό και την εγκατάστασή της στην Τύνιδα. Τα πρώτα δείγματα αμφισβήτησης της ηγεσίας του Αραφάτ δεν άργησαν να φανούν. Το 1983 αντάρτες της ΟΑΠ στο Λίβανο με την υποστήριξη της Συρίας έδιωξαν από τη χώρα τις ένοπλες δυνάμεις του Αραφάτ που είχαν απομείνει. Πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι της ΟΑΠ από την εποχή της παρανομίας Associated Press Στις 15 Νοεμβρίου του 1988 η ΟΑΠ ανακήρυξε την ίδρυση του "κράτους της Παλαιστίνης" ανακοινώνοντας την εξόριστη κυβέρνησή του και, έξι μήνες αργότερα, το Παλαιστινιακό Εθνικό Συμβούλιο εξέλεξε τον Αραφάτ πρόεδρο του νέου "κράτους". Την ίδια περίοδο, η ΟΑΠ αναγνώρισε τα ψηφίσματα 242 και 338 του ΟΗΕ και το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει, εγκαταλείποντας την τρομοκρατία και το στόχο της καταστροφής του εβραϊκού κράτους και υιοθετώντας τη λύση της συνύπαρξης δύο κρατών στην Παλαιστίνη.Τον Απρίλιο του 1993 είχαν ωριμάσει οι συνθήκες και η ΟΑΠ ξεκίνησε μυστικές διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ με στόχο μια ειρηνική διευθέτηση του προβλήματος. Έτσι, το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, ο κόσμος έμεινε εμβρόντητος όταν είδε τους δύο αιώνιους εχθρούς να υπογράφουν τις συμφωνίες του Όσλο για τη σταδιακή μεταβίβαση των κατεχόμενων εδαφών στηνΕθνική Παλαιστινιακή Αρχή, στην οποία πλέον εντάχθηκε η ΟΑΠ. Πηγή: http://archive.in.gr/